Irina Bokova

Irina Bokova, lair ing Sofia (Bulgaria), wis rong istilah dadi Direktur Jenderal UNESCO wiwit taun 2009 nganti 2017.

Minangka Direktur Jenderal UNESCO, Irina Bokova aktif melu adopsi Agenda PBB 2030 kanggo Pembangunan Sustainable, utamane babagan "pendidikan berkualitas inklusif lan adil lan sinau seumur hidup kanggo kabeh", promosi peran kritis budaya lan ilmu pengetahuan kanggo pembangunan. , uga pangayoman warisan budaya donya.

Saka 2013 nganti 2017 dheweke dadi ketua Dewan Penasehat Ilmiah karo Sekretaris Jenderal PBB, ditugasake kanggo nganalisa lan menehi rekomendasi menyang antarmuka ilmu-kabijakan ing Agenda Pembangunan Lestari. Dheweke uga aktif melu promosi adopsi dening Jenderal PBB ing 2017 kanggo Dekade Ilmu Samudra PBB kanggo Pembangunan Lestari (2021-2030).

Dheweke wis nampa gelar negara saka luwih saka 40 negara lan dadi Doctor honoris causa saka universitas terkemuka ing saindenging jagad, kayata King's College, Universitas Durham lan Universitas Edinburgh, Inggris, Paris-Saclay, Prancis, Universitas Boston, AS, Universitas Katolik. Milan, Italia, Universitas Tonji, China, lan liya-liyane.

Ing 2016, Irina Bokova ana ing daftar wanita paling berpengaruh ing Forbes.

Ing 2020, dheweke kapilih dadi Anggota Kehormatan Internasional saka Akademi Seni lan Ilmu Pengetahuan Amerika lan ing 2021 - Kehormatan. Fellow saka World Academy of Arts and Sciences (WAAS).

Irina Bokova dadi ketua ISC Komisi Global Misi Ilmu kanggo Kelestarian.

Ing 2022, Irina Bokova dadi Patron ISC, gabung karo pionir internet Vinton G. Cerf, mantan Presiden Republik Irlandia Mary Robinson, lan Pendhiri Perpustakaan Alexandria Ismail Serageldin, kanggo nyengkuyung swara global kanggo ilmu pengetahuan.

Babagan ISC Patrons

A boss kanggo ISC minangka judhul prestisius sing diwènèhaké marang wong-wong sing ndhukung sains minangka barang umum global, kanthi nyedhiakaké wektu kanggo ningkataké ilmu pengetahuan lan potensial kanggo ngirim kawruh sing bisa menehi informasi babagan politik transformatif lan tanggapan sosial sing luwih akeh kanggo tantangan global kontemporer.

Foto kredit: UNESCO/Nora Houguenade